Onze eerste week op weg naar India

Maandag, 19 mei. Onze eerste halte was Dubai. We kwamen ’s avonds laat aan en hebben natuurlijk eerst de bar verkend.
De drank was nodig om ons vertrek uit Nederland te verzachten. Ik zal mijn kinderen en vrienden erg missen. Sterk spul Fisherman’s Friend!

Dinsdag 20 mei. Willem had allemaal afspraken en ik had een auto met driver gehuurd om door Dubai te trekken. Een bijzondere stad, echt in de woestijn aan zee gebouwd. Het deed me denken aan een combinatie van Las Vegas en Miami. Het was er erg heet, 48 graden, buiten lopen was geen doen. De stad is heel modern met eigenlijk alleen maar buitenlanders (75%), alles is mooi, groen en rijk. Nederlandse bedrijven zijn bezig met het bouwen van schiereilanden in de zee alsof er ruimte gebrek is! Ook is er van alles te krijgen in Dubai, een plaats van Sodom en Gomorra in de woestijn. Ik vind het niet echt een stad om in te wonen, het mist karakter maar voor een weekendje uit is het goed te doen. Dus ik met Johnny, de driver, over de goudmarkt, echt wat voor mij!

Woensdag 21 mei en donderdag 22 mei. Vertrek in alle vroegte naar Mumbai met een vlucht uitgevoerd door de verenigde Emiraten, na een vlucht van 2,5 uur kwamen we aan. Wat een verschil met Dubai, een enorm gedoe bij de douane, herrie, vies, maar ook wel weer leuk. In Mumbai had Willem weer afspraken, samen met Anton Sprangers een collega van Willem bij Vanderlande. Die dagen was ik de volgzame secretaresse en computer beheerder en als je denkt dat je geduld moet hebben met de Indiërs dan ken je Willem nog niet!

Vrijdagochtend 23 mei vertrokken we eindelijk naar Pune. We zitten in een appartement Hotel, niet heel bijzonder maar lekker ruim.
Die zelfde dag hadden we allemaal afspraken, eerst naar een man die Willem had geholpen met het opzetten van de BV, vervolgens naar de bank om een zakenrekening te openen. De ING Bank, een drama, Willem, zo geduldig als hij is, had de bankmanager bijna vermoord, ik was al naar buiten gevlucht om het drama niet mee te hoeven maken. De bankmanager had geen enkele kennis, geen enkele creativiteit om ons te helpen. Na 1,5 uur zijn we de bank uitgerend en gingen naar de ABN/Amro. Wat een opluchting was dat, na 1,5 uur hadden we de opzet om een zaken rekening en een privé rekening te openen. Het geheel duurt nog wel een paar dagen, maar er zit beweging in.
Door het gedoe met de ING was het al avond geworden en stonden we op instorten.

Zaterdag 24 mei gingen we op huizen jacht. Het hebben van een huis is heel belangrijk, met een huis kunnen we een bankrekening openen, telefoon kopen, internet aanvragen, auto kopen, kortom eigenlijk alles maar zonder bankrekening kan je geen huis huren…..ah dilemma, India op zijn best. Ook hier weer wat truukjes toegepast. Na een dag huizen kijken hebben we een bod gedaan op een appartement in Marigold. Ja, ja, die flat met een privé lift!
Na een pittige onderhandeling van wel 2 uur (gat was 30%), hadden we een deal. Stug volhouden, aardig blijven en af en toe strak voor je uitkijken. Dit moesten we natuurlijk vieren, ’s avonds uit eten gegaan met de makelaar en zijn vrouw. We gingen naar Soho, een bar/restaurant. Heel gezellig en redelijk goed eten.

Zondag 25 mei hadden we eindelijk onze rustdag, beetje winkelen en hangen bij het zwembad. Daar kreeg ik contact met een Nederlandse vrouw die voor 8 maanden in dit hotel woont. We gaan van de week samen iets doen.

Maandag 26 mei had Willem een afspraak met Price Waterhouse en ik ging Pune in om een printer te kopen. Na 2 uur had ik eindelijk een winkel waar ze (betere) printers hadden. Ik bestellen en eerst natuurlijk onderhandelen, “It will be here in 5 minutes”, ahha een uur stond ik er op te wachten! Maar ik heb de printer en onze hotelkamer lijkt nu op een kantoor.
Ik heb vandaag weer heel wat stadsleven gezien en ik ben blij dat Pune niet heel erg arm is, geen uitgemergelde mensen en zo. Dat zou ik toch wel heel moeilijk vinden. Het verkeer is een drama, iedereen toetert, de uitlaat gassen zijn verschrikkelijk, de opstoppingen vervelend, en nooit een hand of hoofd uit het raampje steken want dan ben je die kwijt.

’s Avonds was de tweede onderhandelingsronde voor de flat, inzet: koelkast, magnetron, contractduur, startdatum en borg. Gewonnen: alles behalve de borg. Ik begreep niet waarom de eigenaar zo moeilijk deed over een koelkast, dat hoort toch gewoon in een gemeubileerd appartement, sou ik segge. De reden is als volgt: in de koelkast zou wel eens vlees kunnen liggen. Als de volgende huurders vegetariërs zijn dan kan je de koelkast weggooien, ook al is de koelkast nog zo schoon. Hetzelfde geldt voor borden en bestek. Vegetariërs weigeren dan ook niet-vegetarische borden! Dit gaat wel heel ver.
Het lijkt er op dat de flat voor 1 jaar van ons is. Wanneer we erin kunnen is niet duidelijk maar zeker binnen 2 weken. We hebben genoeg ruimte voor onze vrienden, mits ze wijn meebrengen.

Dinsdag 27 mei, Willem gesprek gehad met een werknemer die in Pune woont. Daarna heeft Willem een onderhandeling gevoerd met een verhuurbedrijf. We hebben nu een auto voor echt een schappelijk prijsje, 7 x 24 uur.
Vanmiddag komt de 2e aannemer langs om een offerte te bespreken voor het kantoor. Daarna gaan we proberen telefoons voor ons te kopen. Bellen is hier niet duur. Per minuut betaal je 1 rupee (1 Euro = 66 rupees, dus 0,015 eurocent per minuut) zolang je binnen de provincie blijft. Dus een uur bellen kost 54 eurocent! Daarbuiten wordt het allemaal iets duurder. Maar zelfs prepaid bellen met Europa kost nog maar 9 rupees per minuut (=13.5 euro cent per minuut). Als je een abonnement hebt dan wordt het allemaal nog een stukje goedkoper.
Weer voor het eerst naar de gym geweest, ik heb een half uur gefietst, gewandeld en de crosstrainer gedaan. Alles op de laagste level, mijn hartslag zit op 170 en ik zit helemaal stuk! Toch maar eens vaker doen.
Wel heel leuk geskyped met Ida en Christiaan, fijn om weer te kunnen lachen met je vrienden. Ben, koop een headset, dan praat dat wat makkelijker!

Woensdag 28 mei, Ik dacht toch echt dat we het appartement zouden hebben, maar we moeten een derde onderhandelingsronde in. We kregen een huurcontract waarin alleen maar onze plichten in stonden en niet onze rechten. Willem vulde dit contract aan en stuurde dat terug. De eigenaar wil weer komen praten. We zijn het spuugzat, Willem heeft geen goed gevoel bij deze hele transactie en we gaan er waarschijnlijk vanaf zien. Jammer, nu moeten we weer gaan zoeken.


Groetjes uit India.

Annet